آموزش محیط زیست و تاب آوری

تاب‌آوری مفهومی همراه با توانایی یک سیستم، جوامع یا جامعه مقاوم در معرض خطر، جذب، سازگاری، آماده کردن، تغییر شکل و بازیابی به موقع و کارآمد از اثرات یک خطر، از جمله حفظ و بازیابی ساختارهای اساسی و عملکردهای اصلی آن از طریق مدیریت ریسک است. تاب‌آوری جامعه را می‌توان ظرفیت یک سیستم، جوامع یا جامعه برای انطباق با خطرات با اقدام برای دستیابی و حفظ سطح قابل قبول عملکرد و ساختار درک کرد. تا حدی، این امر به‌میزان توانایی جامعه برای خود سازمان‌دهی برای به حداکثر رساندن اقدامات کاهش خطر و استفاده از یادگیری از بلایای گذشته و آمادگی آینده‌نگرانه برای بلایا تعیین می‌شود.
بنابراین برای ایجاد تاب‌آوری، جوامع باید نابرابری‌های مربوط به منابع و خطرها را کاهش دهند، افراد محلی را درگیر و جذب کنند، ارتباطات سازمانی ایجاد نمایند، حمایت‌های اجتماعی را تقویت و پشتیبانی کنند و به برنامه‌ای برای انعطاف‌پذیری، مهارت‌های تصمیم‌گیری و اعتماد به منابع اطلاعاتی لازم برای عملکرد مناسب در شرایط ناشناخته نیاز دارد.
یکی از راه‌هایی ایجاد و افزایش استقامت و تاب‌آوری در هنگام مواجهه با مشکلات و شرایط سخت آموزش است. زیرا آموزش برای ساختن فرهنگ ایمنی و جوامع مقاوم در برابر بلایا اساسی است. یکی از اهداف آموزش این است که مردم در زمینه پیشگیری و تاب‌آوری در برابر بلایا به خوبی آگاه و متمرکز باشند. در همین راستا کرسی یونسکو در آموزش محیط زیست دانشگاه پیام نور اقدام به ایجاد کارگروه تاب‌آوری و آموزش محیط‌زیست نمود.